Το Συμπόσιο είναι ένας από τους Σωκρατικούς διαλόγους του αρχαίου Έλληνα φιλοσόφου Πλάτωνα, μαθητή τού Σωκράτη. Θεωρείται ένας από τους καλύτερους του συγγραφέα και ένα από τα ωραιότερα δημιουργήματα της αρχαίας λογοτεχνίας. Ο χρόνος συγγραφής του τοποθετείται μετά το έτος 385 π.Χ. από όλους εκείνους, οι οποίοι σχετίζουν όσα λέγονται για το σκόρπισμα των Μαντινιέων σε χωριά [193a].
Το έργο θα μπορούσε να χωριστεί σε τρία αυτοτελή μέρη.
Στο πρώτο μέρος περιλαμβάνεται η Εισαγωγή και οι πέντε λόγοι Περί έρωτος.
Στο δεύτερο ο λόγος του Σωκράτη.
Στο τρίτο η είσοδος και ο λόγος του Αλκιβιάδη.
Στο μεταξύ, πριν από τα τρία μέρη, προηγείται ένας πρόλογος σε μορφή διαλόγου ανάμεσα στον Απολλόδωρο και μερικούς φίλους του, στους οποίους ο συγγραφέας εσκεμμένα δεν προσδίδει κάποιο χαρακτηριστικό γνώρισμα, παρά μόνο πως είναι πλούσιοι και συνεπώς όχι επαγγελματίες διανοούμενοι. Από αυτούς μιλάει μόνο ένας, επίσης ανώνυμος, ο οποίος παρακινεί τον Απολλόδωρο να διηγηθεί τις συζητήσεις περί έρωτος που είχαν γίνει στο συμπόσιο του Αγάθωνα με την ευκαιρία της νίκης του στους δραματικούς αγώνες των Ληναίων του 416 π.Χ..
όπως διαφαίνεται ξεκάθαρα μέσα στο έργο, η έννοια ΈΡΩΣ έχει να κάνει με την Κοσμογονία.
Το κάθε όνομα περιγράφει την φύση των όντων, οπότε δεν έχει σημασία τι εμείς σήμερα λανθασμένα εννοούμε με την λέξη αυτήν, αλλά τι πραγματικά αυτή σημαίνει.
Οι έννοιες "Εραστής - Ερωμένος" σημαίνει ο Δάσκαλος και ο Μαθητής, έχει παραμείνει σήμερα μέσω της παρούσης θρησκείας ως Νονός (Πνευματικός Πατέρας) και Βαφτιστήρι (Πνευματικό Παιδί) ή στην καλογερική ως Γέροντας και Μαθητής, όπως και στις διάφορες αδελφότητες ως soulmates.
Υπάρχουν 2 ειδών Έρωτες όπως αναφέρει ο Φαίδρος μέσα στο έργο, ο Ουράνιος και ο Πάνδημος, ο Ουράνιος έχει να κάνει 100% με Κοσμογονία ενώ ο Πάνδημος έχει να κάνει με τους ανθρώπους και σε πνευματικό και σε σωματικό επίπεδο.
Το έργο θα μπορούσε να χωριστεί σε τρία αυτοτελή μέρη.
Στο πρώτο μέρος περιλαμβάνεται η Εισαγωγή και οι πέντε λόγοι Περί έρωτος.
Στο δεύτερο ο λόγος του Σωκράτη.
Στο τρίτο η είσοδος και ο λόγος του Αλκιβιάδη.
Στο μεταξύ, πριν από τα τρία μέρη, προηγείται ένας πρόλογος σε μορφή διαλόγου ανάμεσα στον Απολλόδωρο και μερικούς φίλους του, στους οποίους ο συγγραφέας εσκεμμένα δεν προσδίδει κάποιο χαρακτηριστικό γνώρισμα, παρά μόνο πως είναι πλούσιοι και συνεπώς όχι επαγγελματίες διανοούμενοι. Από αυτούς μιλάει μόνο ένας, επίσης ανώνυμος, ο οποίος παρακινεί τον Απολλόδωρο να διηγηθεί τις συζητήσεις περί έρωτος που είχαν γίνει στο συμπόσιο του Αγάθωνα με την ευκαιρία της νίκης του στους δραματικούς αγώνες των Ληναίων του 416 π.Χ..
όπως διαφαίνεται ξεκάθαρα μέσα στο έργο, η έννοια ΈΡΩΣ έχει να κάνει με την Κοσμογονία.
Το κάθε όνομα περιγράφει την φύση των όντων, οπότε δεν έχει σημασία τι εμείς σήμερα λανθασμένα εννοούμε με την λέξη αυτήν, αλλά τι πραγματικά αυτή σημαίνει.
Οι έννοιες "Εραστής - Ερωμένος" σημαίνει ο Δάσκαλος και ο Μαθητής, έχει παραμείνει σήμερα μέσω της παρούσης θρησκείας ως Νονός (Πνευματικός Πατέρας) και Βαφτιστήρι (Πνευματικό Παιδί) ή στην καλογερική ως Γέροντας και Μαθητής, όπως και στις διάφορες αδελφότητες ως soulmates.
Υπάρχουν 2 ειδών Έρωτες όπως αναφέρει ο Φαίδρος μέσα στο έργο, ο Ουράνιος και ο Πάνδημος, ο Ουράνιος έχει να κάνει 100% με Κοσμογονία ενώ ο Πάνδημος έχει να κάνει με τους ανθρώπους και σε πνευματικό και σε σωματικό επίπεδο.
πηγές: wikipedia - knossopolis
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε στα σχόλια να είσαστε κόσμιοι και να μην προσβάλλετε τους συνομιλητές σας. Σχόλια με ύβρεις θα διαγράφονται.