Ήταν ο Ιησούς χριστός, φιλέλληνας ή όχι;

Το άρθρο αυτό έχει ώς τίτλο μία ερώτηση η οποία όμως δεν είναι ρητορική αλλά είναι ουσιαστική-κυριολεκτική και επίκαιρη! Ξεκινώντας το άρθρο θα δοθεί η απάντηση πρώτα και μετά η τεκμηρίωση της απάντησης. Αυτό θα γίνει για τον εξής λόγο: διότι το άρθρο αυτό δεν απευθύνεται σε ανθρώπους φανατικούς θρησκόληπτους, ούτε απευθύνεται σε ανθρώπους οι οποίοι γνωρίζουν την αλήθεια που αυτό το άρθρο φέρει μά υπηρετούν τα συμφέροντα της συγκεκριμένης θρησκείας αλλά απευθύνεται σε ανθρώπους οι οποίοι είτε πιστεύουν στην θρησκεία είτε όχι, έχουν την τάση να μπορούν να αμφισβητήσουν τα πιστεύματα επειδή τους ενδιαφέρει να μάθουν την αλήθεια και έχουν υπόψην ότι μπορεί κάποια ή πολλά ή όλα αυτά που τους έχουν διδάξει περί θρησκείας να είναι και λανθασμένα ή ψεύτικα εντελώς και επιθυμούν να ακούσουν και την αντίθετη άποψη μήπως και αυτή η άποψη τους δώσει το ερέθισμα ή κάποια στοιχεία για να καταλάβουν καλύτερα τί είναι αυτό που πιστεύουν και αν όντως ισχύει.

Με λίγα λόγια, το παρόν άρθρο απευθύνεται σε μή θρησκόληπτους ανθρώπους οι οποίοι ακούνε και την αντίθετη άποψη δίχως να είναι προκατηλλειμένοι κατά αυτής και σε ανθρώπους οι οποίοι δεν πιστεύουν και θέλουν να μάθουν κάποια στοιχεία περί του θέματος και δεν απευθύνεται στους θρησκόληπτους και υπηρέτες της θρησκείας οι οποίοι είναι προκατηλλειμένοι ήδη κατά της αντίθετης άποψης περί των θρησκευτικών θεμάτων.

 Η απάντηση λοιπόν δίνεται εξ'αρχής, με στόχο να κάνει τους θρησκόληπτους να μην μπούνε στον κόπο κάν, να διαβάσουν το άρθρο διότι όσοι διαλέγουν τον δρόμο του (κ)οπαδισμού σε μία θρησκεία ή άλλου τύπου οργανωτική συμμορία, είναι άξιοι της φυλακής τους στον σκοταδισμό που φέρει το φαινόμενο του (κ)οπαδού και ώς τέτοιοι γίνονται θρασύδειλοι, αγενέστατοι και εγωιστές άνευ προηγουμένου(οι φανατικοί πιστοί,όχι οι απλοί πιστοί). Και άνθρωποι με τέτοια χαρακτηριστικά αντι-αρετής δύσκολα βλέπουν πέρα από την μύτη τους και παραμένουν κολλημένοι στα δεδομένα με τα οποία τους έκαναν πλύση εγκεφάλου από μωρά παιδιά, το πολιτικοκοινωνικοθρησκευτικό σύστημα το οποίο υπάρχει στο κράτος, στου οποίου ο τόπος γέννησης τους, ανήκει και στο οποίο κατά τύχη γεννήθηκαν. Αλλά και για να μην χάσουν τον χρόνο τους διαβάζοντας αυτό το άρθρο αφού για τέτοιους ανθρώπους είναι χάσιμο χρόνου η αντίθετη άποψη μιας και είναι προκατηλλειμένοι ότι γνωρίζουν την αλήθεια και ακόμα και ο ίδιος ο θεός να εμφανιστεί και να τους πεί ότι κάνουν λάθος αυτοί θα τον βρίσουν αποκαλώντας τον διάβολο ή όποιο άλλο κοσμητικό επίθετο τους κατέβει στο φασιστικό μυαλό τους το οποίο σχηματίζεται από την θρασυδειλία,τον εγωισμό και την αγένεια τους...

Η ερώτηση λοιπόν είναι " Ήταν ο Ιησούς χριστός φιλέλληνας ή όχι" και η απάντηση είναι " ΌΧΙ, ΔΕΝ ήταν ο Ιησούς χριστός φιλέλληνας". Δίνοντας αυτήν την απάντηση ίσως κάποιος αναρωτηθεί "εάν ο Ιησούς δεν ήταν φιλέλληνας, μήπως ήταν ανθέλληνας"; Σε αυτή την ερώτηση απαντούμε " Και ΝΑΙ και ΌΧΙ" και στην ερώτηση που λογικά προκύπτει από αυτή την απάντηση η οποία είναι "πώς γίνεται και να είναι και να μην είναι, αυτό είναι αντιφατικό" απαντούμε : Υπάρχουν 2 οπτικές γωνίες οι οποίες ισχύουν ταυτόχρονα και ενώ φαινομενικά μοιάζει αντιφατικό, ουσιαστικά δεν είναι.
Η εξήγηση του "Και ΝΑΙ και ΌΧΙ"

1. "ΝΑΙ ΗΤΑΝ (και είναι) ανθέλληνας". Η μία οπτική στην οποία ισχύει το ότι ήταν ανθέλληνας είναι το ότι κρίνουμε το πρόσωπο του και τα έργα του και τα λόγια του σύμφωνα με αυτά που μεταφέρει το "επίσημο" βιβλίο του, η Καινή διαθήκη. Δηλαδή, όπως θα κρίναμε έναν φανταστικό ήρωα από ένα μυθιστόρημα εάν ήταν καλός ή κακός ή σωστός ή λάθος π.χ. τον σούπερμαν ή τον Ντόναλντ ντάκ ή τον μπαρμπα Στρούμφ, με αυτή την οπτική ακριβώς κρίνουμε και τον ήρωα του παραμυθιού που ονομάζεται Καινή διαθήκη και τον κρίνουμε από τα πεπραγμένα του που μεταφέρονται εντός του παραμυθολογήματος ετούτου. Απο αυτή την οπτική λοιπόν και σύμφωνα με τα λεγόμενα του, ΝΑΙ ήταν και είναι (αφού υπάρχει ακόμα το παραμύθι του) Ανθέλληνας.

2. "ΌΧΙ ΔΕΝ ΗΤΑΝ (είναι) ανθέλληνας". Αυτό ισχύει από την οπτική που βλέπει στο πραγματικό πλέον γεγονός ότι ο Ιησούς δεν υπήρξε κάν, έστω και σαν άνθρωπος, αλλά ήταν ένα πλαστό πρόσωπο που το δημιούργησαν κάποιοι για να φτιάξουν μία ακόμα θρησκεία και έναν ακόμα ψευδοσωτήρα. Εφόσον ο Ιησούς δεν υπήρξε σαν πραγματικό πρόσωπο δεν είναι ποτέ δυνατόν ο Ιησούς να ήταν ανθέλληνας αφού δεν είπε ποτέ αυτά που του αποδίδονται στην Καινή διαθήκη και δεν έκανε ποτέ αυτά που του αποδίδονται, επίσης. Το ότι δεν ήταν ιστορικό πρόσωπο είναι αποδεδειγμένο και υπάρχουν φυσικά οι αποδείξεις, ακόμα και η ίδια η Καινή διαθήκη αποδεικνύει την πλαστότητα του, αλλά το άρθρο αυτό δεν έχει σκοπό να αποδείξει την μή ιστορική ύπαρξη του Ιησού, απλώς γίνεται η αναφορά για να εξηγηθεί το "Και ΝΑΙ και ΌΧΙ". Και όσο παράξενο ίσως φανεί, αυτό το άρθρο δεν έχει κύριο σκοπό ούτε το να αποδείξει την ανθελληνικότητα του Ιησού, ο κύριος σκοπός είναι άλλος και θα φανεί στην συνέχεια.

Μπαίνοντας λοιπόν στο κύριο μέρος του άρθρου πρέπει να ειπωθούν λίγα γεγονότα για να γίνει κατανοητό το θέμα. Από τη πρώτη στιγμή, 2000 χρόνια πρίν περίπου, όταν η ιδέα του χριστιανικού δόγματος άρχισε να εξαπλώνεται στους ανθρώπους, οι μορφωμένοι άνθρωποι της εποχής αποκάλεσαν τον χριστιανισμό ώς την χειρότερη δεισιδαιμονία που έπληξε ποτέ, το ανθρώπινο γένος! Η προσωπική μου άποψη είναι ότι δεν είναι η χειρότερη δεισιδαιμονία αλλά είναι η δεύτερη χειρότερη δεισιδαιμονία που έπληξε τον άνθρωπο, υπάρχει μία ακόμη χειρότερη, στην οποία βασίζεται και ο χριστιανισμός (αλλά και άλλες θρησκείες και φιλοσοφίες)...

Από εκείνη την εποχή λοιπόν οι Έλληνες και διάφοροι άλλοι <<επιτέθηκαν>> στο δόγμα του χριστιανισμού ώς κάτι το μιαρό το οποίο και όντως είναι. Η αντίπαλη πλευρά, αυτοί δηλαδή που προσηλύτιζαν ανθρώπους στο δόγμα αυτό και προωθούσαν την θρησκεία αυτή έκαναν προσπάθειες να πείσουν τους Έλληνες ότι οι αρχαίοι πρόγονοι τους, είχαν προφητέψει τον ερχομό του χριστού (πράγμα γελοίο το να προφητέψουν οι Έλληνες τον ερχομό ενός εβραιογεννούς αντίγραφου του Ηρακλή) και άλλες τέτοιες παρόμοιες, ώστε οι Έλληνες να αποδεχτούν τον χριστιανισμό ώς θρησκεία τους και ώς αλήθεια.

Οι προσπάθειες τους λοιπόν αυτές καρποφόρησαν εώς ένα βαθμό και ακόμα και σήμερα χρησιμοποιούνται παρόμοιες τακτικές για να πείθουν τους ανθρώπους για τα ίδια θέματα. Υπάρχει λοιπόν μία πρόταση στην Καινή διαθήκη την οποία διάφοροι χρησιμοποιούν ώς δήθεν αποδεικτικό στοιχείο ότι ο Ιησούς ήταν φιλέλληνας! Αυτό το κάνουν μέσα στην προσπάθεια τους να πείσουν τους Έλληνες ότι το να πιστεύουν στον χριστό είναι κάτι καλό αφού και ο χριστός (δήθεν) τίμησε τους Έλληνες με αυτή του την πρόταση τότε.

Η επίμαχη πρόταση λοιπόν είναι η εξής: "ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀπεκρίνατο αὐτοῖς λέγων· ἐλήλυθεν ἡ ὥρα ἵνα δοξασθῇ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου".

Σύμφωνα με την καινή διαθήκη όταν κάποιοι  Έλληνες επισκέφτηκαν τον Ιησού, αυτός είπε αυτή τη φράση. Κάποιοι λοιπόν διαδίδουν ότι αυτή η φράση φανερώνει ότι ο Ιησούς ήταν φιλέλληνας προσπαθώντας έτσι να πείσουν τον κόσμο ότι καλά είναι να πιστεύει στον Ιησού κ.λ.π. Όμως εδώ υπάρχει το μεγάλο σφάλμα. Η φράση αυτή σε καμμία περίπτωση δεν δηλώνει φιλελληνισμό. Απλώς δηλώνει δύο άλλες καταστάσεις τις οποίες θα δούμε στις παρακάτω παραγράφους.

1η. Ας χρησιμοποιήσουμε ένα λαικό παράδειγμα για να γίνει κατανοητή η κατάσταση αυτή. Ας πάρουμε την εθνική Ελλάδος ποδοσφαίρου και ας την βάλουμε απέναντι σε ένα μεγαθήριο του διεθνούς ποδοσφαίρου όπως π.χ. η εθνική της Γαλλίας. Όταν λοιπόν παίξουν ένα παιχνίδι οι 2 ομάδες αυτές όλοι θα θεωρήσουν δεδομένο ότι η Ελλάδα έχει από ελάχιστες έως και μηδαμινές πιθανότητες όχι να κερδίσει αλλά έστω και να πάρει μια ισοπαλία. Αυτό συμβαίνει λόγω του ότι η ομάδα της Γαλλίας είναι πολύ καλύτερη στο άθλημα από αυτή της Ελλάδος. Εάν κατά κάποιο τρόπο καταφέρει η Ελλάδα να κερδίσει την τόσο ανώτερη από αυτήν Γαλλία, τότε η νίκη της θα είναι πολύ σημαντικότερη από το αν θα κέρδιζε μία ομάδα η οποία θα ήταν ισοδύναμη ή και χειρότερη από την Ελλάδα. Δηλαδή, όταν κερδίζεις έναν άξιο αντίπαλο μόνο τότε μπορείς να θεωρηθείς άξια ομάδα, εάν κερδίσεις έναν άχρηστο αντίπαλο αυτό δεν σε κάνει καλή ομάδα, πόσο καλή ομάδα μπορεί να θεωρηθεί κάποια η οποία π.χ. κερδίζει μία ομάδα ερασιτεχνών οι οποίοι παίζουν μία φορά την εβδομάδα μόνο; πόσο μπορεί να παινευτεί για τη νίκη της μία ομάδα επαγγελματιών αντρών απέναντι σε μία ομάδα ερασιτεχνών εφήβων; μπορεί αυτή η επαγγελματική ομάδα να παινευτεί ότι είναι καλή ομάδα επειδή κέρδισε κάποια ομάδα ερασιτεχνών εφήβων; όχι βέβαια, δεν μπορεί, μπορεί όμως να παινευτεί εάν κερδίσει μία αντίστοιχη ομάδα (επαγγελματιών ανδρών) επειδή παίζουν επί ίσοις όροις και όσο δυνατότερη είναι η αντίπαλος ομάδα τόσο μεγαλύτερη είναι η νίκη. Με πιό απλό παράδειγμα, κανείς δεν θεωρεί άντρα κάποιον ο οποίος χτυπάει γυναίκες αφού αυτές είναι πιό αδύναμες και μπορεί να παριστάνει τον άντρακλα σε αυτές αλλά δεν τολμάει να τα βάζει με κάποιον άλλο άντρα επειδή φοβάται ότι θα τις φάει...Στο ίδιο θέμα μπορεί να αναφερθεί ώς παράδειγμα και το παραμυθάκι με τον Δαυίδ και τον Γολιάθ ώστε να φανεί η ανωτερότητα κάποιου απέναντι σε έναν δυνατό αντίπαλο και όχι σε κάποιον που "δεν είναι στο μπόι του".

Τί σημαίνει αυτή η κατάσταση; Ότι το να πεί ο χριστός πως ήρθε η ώρα να δοξασθεί το όνομα του όταν ήρθαν κάποιοι έλληνες σε αυτόν, μπορεί να σημαίνει και ότι "ήρθε η ώρα να δοξασθεί το όνομα μου διότι αν πείσω τον μεγαλύτερο εχθρό μου να με προσκυνήσει, τότε έχω δοξασθεί ώς δυνατότερος αφού κατάφερα να νικήσω τον μεγαλύτερο εχθρό μου". Για να το καταλάβετε αυτό καλύτερα θυμηθείτε τί προσέφερε ο Ξέρξης στον Λεωνίδα για να μην του αντισταθούν οι Έλληνες και κατανοήστε το πόσο μεγάλη θα ήταν η νίκη του Ξέρξη εάν ο Λεωνίδας ώς άξιος αντίπαλος, είχε δεχθεί τους όρους του εχθρού του και είχε υποταχτεί. Σε αυτή τη περίπτωση το όνομα του Ξέρξη θα είχε δοξασθεί αφού θα είχε πείσει τον αντίπαλο του να του υποταχτεί σε εκείνον! Μην ξεχνάμε ότι όσο δυνατότερος είναι ο αντίπαλος τόσο περισσότερο δοξάζεται το όνομα του κατακτητή του. Άρα, δεν υπάρχει κανένας φιλελληνισμός σε αυτή τη φράση του χριστού.

2η. Σε αυτή τη κατάσταση η φράση μπορεί να δηλώνει απλώς μία στρατηγικού περιεχομένου τοποθέτηση. Δηλαδή, ας θυμηθούμε ότι εκείνα τα χρόνια την ελληνική γλώσσα την μιλούσαν σχεδόν σε όλο τον γνωστό τότε κόσμο γύρω από τη Μεσόγειο. Λογικά λοιπόν εάν κάποιος ήθελε να γράψει κάτι το οποίο να διαβαστεί από όσο περισσότερους ανθρώπους γίνεται, θα το έγραφε στην ελληνική γλώσσα την οποία μιλούσαν και καταλάβαιναν όσο το δυνατόν περισσότεροι. Αυτός είναι και ο πραγματικός λόγος για τον οποίο τα ευαγγέλια γράφτηκαν στην ελληνική και όχι επειδή ο χριστιανισμός ήταν φιλελληνικών βλέψεων δόγμα με σκοπό να σώσει και τον ελληνισμό από την δήθεν καταστροφή του όπως ψευδώς διαδίδουν οι υπηρέτες του σκοταδισμού του χριστιανικού δόγματος. Οι οποίοι διαδίδουν ότι ο χριστιανισμός έσωσε την ελληνική γλώσσα χρησιμοποιώντας την στα ευαγγέλια, πράγμα το οποίο είναι ένα γελοίο ψέμα. Ο χριστιανισμός χρησιμοποίησε την ελληνική γλώσσα έχοντας ώς στρατηγικό στόχο να διαβαστούν τα ευαγγέλια από όσο το δυνατόν μεγαλύτερο πληθυσμό της εποχής. Ουσιαστικά η ελληνική γλώσσα έσωσε τα ευαγγέλια και όχι το αντίθετο διότι εάν δεν γραφόταν στα ελληνικά, τότε τα ευαγγέλια θα τα διάβαζαν 3 και ο κούκος και ίσως και τα στρουμφάκια. Με αυτήν ακριβώς την στρατηγική στο μυαλό του, της εξάπλωσης του δόγματος αυτού σε όλο τον κόσμο, είπε αυτή τη φράση καθώς αυτή σημαίνει "εφόσον με προσκυνήσει ο αντίπαλος μου και υποταχτεί σε εμένα και με υπηρετεί και αυτός έχει την φωνή του να ακούγεται σε ευρύ μέγεθος πληθυσμού, τότε θα διαδώσει σε όλο το κόσμο το όνομα μου μέσω της επιρροής που έχει η φωνή του στον πολύ κόσμο και έτσι ήρθε η ώρα να δοξασθεί το όνομα μου"!
Επειδή λοιπόν κάποιοι θα θεωρήσουν ότι οι παραπάνω 2 καταστάσεις αποτελούν αυθαίρετες ιδέες και αυτό θα το πούνε κυρίως λόγω προκατάληψης, θα πρέπει να δούμε ξανά την φράση του Ιησού για να αποδείξουμε ότι όντως αυτές οι καταστάσεις ισχύουν στην περίπτωση αυτή. Αλλά δεν θα δούμε την φράση μόνη της αλλά θα δούμε το αμέσως πρίν και το αμέσως μετά της φράσης.

Καινή διαθήκη, Ιωάννης 12, 20-24
20. Ἦσαν δέ τινες Ἕλληνες ἐκ τῶν ἀναβαινόντων ἵνα προσκυνήσωσιν ἐν τῇ ἑορτῇ. (ήταν κάποιοι Έλληνες οι οποίοι πήγαιναν να προσκυνήσουν την γιορτή)
21.  οὗτοι οὖν προσῆλθον Φιλίππῳ τῷ ἀπὸ Βηθσαϊδὰ τῆς Γαλιλαίας, καὶ ἠρώτων αὐτὸν λέγοντες· κύριε, θέλομεν τὸν Ἰησοῦν ἰδεῖν. (αυτοί οι Έλληνες πήγαν στον Φίλλιπο ο οποίος καταγόταν από την Βηθσαιδά της Γαλιλαίας και του είπαν, "κύριε θέλουμε να δούμε τον Ιησού")
22. ἔρχεται Φίλιππος καὶ λέγει τῷ Ἀνδρέᾳ, καὶ πάλιν Ἀνδρέας καὶ Φίλιππος λέγουσι τῷ Ἰησοῦ· ( ο Φίλιππος λέει στον Ανδρέα, έπειτα και οι 2 μαζί το λένε στον Ιησού)
23. ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀπεκρίνατο αὐτοῖς λέγων· ἐλήλυθεν ἡ ὥρα ἵνα δοξασθῇ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου. (ο Ιησούς τους απάντησε ότι ήρθε η ώρα να δοξασθεί το όνομα του)
24. ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ ὁ κόκκος τοῦ σίτου πεσὼν εἰς τὴν γῆν ἀποθάνῃ, αὐτὸς μόνος μένει· ἐὰν δὲ ἀποθάνῃ, πολὺν καρπὸν φέρει. (αλήθεια σας λέγω, εάν ο σπόρος του σιταριού πέσει στη γή και πεθάνει, μόνος του μένει, εάν όμως δεν πεθάνει θα παράγει πολύ καρπό).

Ας παρατηρήσουμε λοιπόν ότι στους στίχους 20 με 22 βλέπουμε τα εξής γεγονότα: 1. οι έλληνες πηγαίνουν στον Φίλιππο και του ζητάνε να δούνε τον Ιησού, 2. Ο Φίλιππος το λέει στον Ανδρέα, 3. Ο Φίλιππος και ο Ανδρέας πηγαίνουν και το λένε στον Ιησού, 4. Ο Ιησούς απαντάει στους 2 μαθητές του με αυτή τη φράση!

Δύο σημεία τα οποία απαιτούν την προσοχή μας. α)Ο Φίλιππος και ο Ανδρέας είναι ήδη μαθητές του Ιησού και πιστεύουν σε αυτόν και λειτουργούν πρός όφελος του Ιησού, β) Ο Ιησούς απαντάει με την επίμαχη φράση στους 2 μαθητές του και όχι στους έλληνες που ζητούσαν να τον δούνε.

Γιατί αυτά τα 2 σημεία είναι σημαντικά; Απλώς ας σκεφτούμε το εξής παράδειγμα. Βρισκόμαστε σε έναν χώρο π.χ. σε ένα κυβερνητικό δωμάτιο στην Βουλή. Είμαστε υπάλληλοι του πρωθυπουργού και κάνουμε αυτά που μας λέει αφού είμαστε και στο ίδιο "στρατόπεδο" υπηρετούμε τον ίδιο σκοπό,την ίδια χώρα. Έχουμε ένα ραντεβού με αντιπροσώπους μιας αντίπαλης χώρας η οποία έρχεται να συνομιλήσει με τον πρωθυπουργό. Οι αντιπρόσωποι καταφθάνουν στο γραφείο και απευθύνονται στον γραμματέα για να ειδοποιήσει τον πρωθυπουργό ότι έφθασαν και πρέπει να δούνε ο ένας τον άλλον. Ο γραμματέας ο οποίος φυσικά είναι στην ίδια ομάδα με τον πρωθυπουργό, μπαίνει στο γραφείο του πρωθυπουργού και του λέει ότι κατέφθασαν. Εκείνος λοιπόν ώς απάντηση λέει στον γραμματέα ότι τώρα ήρθε η ώρα να πετύχουμε τον στόχο μας και ότι θα τα καταφέρουμε. Το λέει αυτό στο μέλος της ομάδας του αλλά όχι μπροστά στους αντιπροσώπους του αντίπαλου του. Και είναι λογικό να μην πεί τέτοια πράγματα στους αντίπαλους του, διότι ποιός είναι αρκετά ανόητος ώστε να εκμυστηρεύεται στόχους κατά των αντιπάλων του, στους ίδιους τους αντιπρόσωπους των αντιπάλων του;

Έτσι λοιπόν, βλέπουμε τον Ιησού να λέει την επίμαχη φράση στους μαθητές του και όχι στους αντιπάλους του και λέει στους μαθητές του ότι τώρα ήρθε η ώρα να δοξασθώ. Φυσικά, όταν κερδίζεις τον αντίπαλο σου ο οποίος μάλιστα είναι δυνατός, δοξάζεσαι. Όσο δυνατότερος ο αντίπαλος, τόσο περισσότερο δοξάζεσαι, ειδικά όταν ο αντίπαλος έχει τόσο μεγάλη έκταση επιρροής στον κόσμο μέσω της γλώσσας του.

Το ότι αυτό είναι το πραγματικό νόημα της επίμαχης φράσης επιβεβαιώνεται και από τον αμέσως επόμενο στίχο ο οποίος λέει 24. ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ ὁ κόκκος τοῦ σίτου πεσὼν εἰς τὴν γῆν ἀποθάνῃ, αὐτὸς μόνος μένει· ἐὰν δὲ ἀποθάνῃ, πολὺν καρπὸν φέρει. (αλήθεια σας λέγω, εάν ο σπόρος του σιταριού πέσει στη γή και πεθάνει, μόνος του μένει, εάν όμως δεν πεθάνει θα παράγει πολύ καρπό).

Σε αυτό το στίχο βλέπουμε το σκεπτικό με το οποίο λέει την επίμαχη φράση. Το σκεπτικό είναι το ίδιο με αυτά που λέγαμε πρίν για την διάδοση του ευαγγελίου μέσω της ελληνικής γλώσσας. Η ελληνική γλώσσα είναι ο καρπός που καρποφόρησε στον κόσμο όλο και για αυτό το λόγο μπορούσε να μεταδώσει τα ευαγγέλια. Εάν ώς καρπός ήταν κάποια γλώσσα ασήμαντη που δεν την μιλούσε κανείς και τα ευαγγέλια ήταν γραμμένα σε εκείνη τη γλώσσα, τα ευαγγέλια δεν θα είχαν διαδοθεί και ο χριστιανισμός θα ήταν μια δεισιδαιμονία την οποία θα πίστευαν ελάχιστοι άνθρωποι...

Ας δούμε λοιπόν συνοπτικώς τα στοιχεία.
1. Οι έλληνες ζητούν από τον μαθητή του Ιησού, να δούνε τον Ιησού.
2. Ο μαθητής το λέει σε έναν ακόμα μαθητή και οι 2 μαθητές το λένε στον Ιησού.
3. Ο Ιησούς λέει την επίμαχη φράση όχι μπροστά στους έλληνες, αλλά την λέει στους μαθητές του οι οποίοι δουλεύουν για αυτόν.
4. Ο Ιησούς αποκαλύπτει στους μαθητές και όχι στους έλληνες, το γιατί με τον ερχομό των ελλήνων, αυτός θα δοξασθεί, χρησιμοποιώντας το παράδειγμα του καρπού το οποίο φανερώνει το σκεπτικό της στρατηγικής του.

Μετά από όλα αυτά λοιπόν, το να βγαίνουν διάφοροι πιστοί ή αντιπρόσωποι της θρησκείας αυτής και να παρουσιάζουν την φράση " ἐλήλυθεν ἡ ὥρα ἵνα δοξασθῇ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου" ώς δείγμα φιλελληνισμού του Ιησού, είναι από την μία πλευρά ανόητο (ανόητο για αυτούς που όντως πιστεύουν ότι είναι δείγμα φιλελληνισμού) και από την άλλη πλευρά είναι προπαγάνδα προσηλυτισμού ( για αυτούς που καταλαβαίνουν οτι δεν είναι δείγμα φιλελληνισμού αλλά το παρουσιάζουν έτσι, κοροιδεύοντας τους Έλληνες που δεν νιώθουν εβραίοι και δεν θέλουν να έχουν κάποια σχέση με την εβραική αίρεση που λέγεται χριστιανισμός).

Η χρήση της προπαγάνδας είναι θεμέλιος λίθος του προσηλυτισμού και του χριστιανισμού και είναι ολοφάνερη η χρήση της από τη θρησκεία αυτή. Ένα απλό παράδειγμα από την καινή διαθήκη Ιωάννης 5, 39 "ἐρευνᾶτε τὰς γραφάς, ὅτι ὑμεῖς δοκεῖτε ἐν αὐταῖς ζωὴν αἰώνιον ἔχειν· καὶ ἐκεῖναί εἰσιν αἱ μαρτυροῦσαι περὶ ἐμοῦ" = "Εσείς ερευνάτε τις Γραφές, γιατί σας φαίνεται λογικό πως σ' αυτές θα βρείτε ζωή αιώνια. Και πράγματι αυτές είναι που δίνουν τη μαρτυρία τους για μένα."

Με αυτή τη φράση ο Ιησούς προπαγανδίζει σε όσους ερευνούν ή θα ερευνήσουν τις γραφές(παλιά διαθήκη ή άλλα εβραικά κείμενα), ότι αυτές μιλάνε για αυτόν. Πράγμα το οποίο δεν ισχύει ούτε στο ελάχιστο αλλά χρησιμοποιώντας την μέθοδο της προπαγάνδας, πετυχαίνει να προκαλέσει προκατάληψη -σε εκείνους που θα μελετήσουν τις γραφές- ότι σε αυτόν απευθύνονται(οι γραφές). Και όταν έχει κάποιος προκατάληψη σε κάτι, είναι δύσκολο να δεί την πραγματικότητα σε αυτό και απλώς βλέπει αυτά που του έχουν φυτέψει στο μυαλό αυτοί που του προκάλεσαν την προκατάληψη. Οπότε λογικό είναι πολλοί πιστοί=προκατηλλειμένοι, που βλέπουν τη φράση "ήρθε η ώρα να δοξασθεί το όνομα μου" να βλέπουν σε αυτήν ένα "φιλελληνισμό" ο οποίος όμως δεν υπάρχει στο ελάχιστο.

Και στην ερώτηση που λογικά μπορεί να προκύψει στο σημείο αυτό και η οποία είναι "εάν αυτή η φράση δεν είναι φιλελληνική, μήπως είναι ανθελληνική"; απαντούμε " η φράση αυτή δεν είναι δείγμα φιλελληνισμού όμως σε άμεσο επίπεδο δεν είναι ούτε δείγμα ανθελληνισμού. Σε έμμεσο επίπεδο είναι δείγμα ανθελληνισμού όμως σε άμεσο επίπεδο είναι απλώς μία διπλωματική φράση που δείχνει στρατηγικό πλάνο."

Υ.Γ. Σε αυτούς που ακόμα θα θεωρήσουν ότι τα παραπάνω είναι αυθαιρεσίες κ.λ.π. ας ρωτήσουν επίσημους αντιπροσώπους και υποστηρικτές της θρησκείας, γιατί λένε ότι ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν ο "προάγγελος" του χριστιανισμού. Η απάντηση που θα πάρουν θα επιβεβαιώσει αυτό το άρθρο.

Υ.Γ.2 Ο Ιησούς προϊδεάζει τα θύματα του ότι όταν μελετήσουν τις γραφές, θα δούνε ότι μιλάνε για αυτόν. Αυτό είναι τεράστιο ψέμα και δεν υπάρχει η παραμικρή αναφορά ή προφητεία για αυτόν στην παλαιά διαθήκη. Απλώς οι χριστιανοί διαστρέβλωσαν την παλαιά διαθήκη για να πούνε ότι δήθεν μιλάει για τον χριστό όπως διαστρέβλωσαν και συνεχίζουν την ελληνική γραμματεία και τα λόγια ελλήνων φιλοσόφων για να δείξουν ότι δήθεν οι Έλληνες περίμεναν τον ερχομό του χριστού. Δηλαδή διαστρεβλώνουν και τα εβραϊκά και τα ελληνικά κείμενα. Αλλά αυτά θα τα δούμε σε άλλο άρθρο στο μέλλον...
Σαχπαζίδης Φαέθων.
Πηγη: Let the music talk.